|
Getting your Trinity Audio player ready...
|
“Hayatta en büyük mucize, küçükken iyi bir öğretmene rastlamaktır…’’
Geçtiğimiz günlerde uzun ve yorucu bir mesainin molasında sosyal medyayı dolaşırken okudum bu yazıyı…
O kadar anlamlı ve insanın zihnine mıh gibi yerleşecek bir yazı ki…Her okuduğumda kendime yormaya başladım. Sahi var mıydı benim böyle bir mucizem…Öyle ya şimdilerde bir durak kadar yakın olan İzmir’e en yakın köy olmamıza rağmen eğitimcilerin gelmemek için bin bir bahane ürettiği bir köy okulu öğrencisiydim…
Var mıydı benim bir mucizem?
Her düşünmemde aklıma hep o isim geldi…Rahmetli Sosyal Bilgiler dersi öğretmenim Kamil Ercegil…
Malum yukarıda bahsettiğim gibi okulumuz bir köy okulu olması hasebiyle öğretmen sirkülasyonu çok fazla olurdu…
Hatta bir dönem içerisinde iki üç kez öğretmen değiştiğini bile görmüşlüğümüz vardı. Kamil hocam ise okulun en eski eğitimcilerinden birisiydi…
Sosyal Bilgiler dersi öğretmeni olmasının yanı sıra hemen hemen her konuda kendini geliştirmiş ve yetiştirmiş bir beyefendiydi… Bunda elbette köy enstitülerinin devamı olan öğretmen okulundan mezun olmasının payı çok fazlaydı…Oldukça naif ve kibar birisi olduğu için maalesef öğrencileri üzerinde çok fazla otorite kuramıyordu…Bazı hocaların dersinde dut yemiş bülbüle dönen hayta isimler Kamil hocanın dersinde arka sıraları kaynatıp dururdu…Ben ise onun bilgi deryasından daha da çok yararlanabilmek için en ön sırada pür dikkat dinlerdim…
Yıllar geçtikçe şimdi tv programlarında sorulan genel kültür sorularının cevabını pat diye söylerken pek çoğunu Kamil hocamdan dinlediğimi hatırlarım… Hani şu ara oldukça popüler bir dizi olan 80’ler dizisi var ya işte o dizinin namı değer 46’lık karakteri esasında benim Kamil hocamdır derim…
Yıllar yıllar önce su savaşlarını, elektronik aletlerin geleceği boyutları, bir zamanlar yemyeşil ormanlarla kaplı yaylalarımızın betonarmeye döneceğini hatta ve hatta tüm dünyayı etkisi altına almış olan şu virüs illetini bile Kamil hocam bizlere yıllar yıllar önce 40 dakikalık bir dersin küçücük molasında anlatmıştı…Geleceği öngördüğü gibi geçmişe dair bilgileri de o muhteşem vurgulama ve tonlamalara sahip sesi ile anlatması muazzamdı…İngilizlere hediye edilen tiftik keçilerinin hikayesi, Kanuni Sultan Süleyman’ın seferlerindeki ilginç olaylar, köyümüzün adının nereden geldiği, evliya çelebinin seyahatnamesinde Kemalpaşa ve Ulucak hatıraları bir kalemde aklıma gelenler…
Kendi bilgileriyle de yetinmeyip kurtuluş savaşı hikayeleri için köyümüzün yaşlılarını okula davet eder; onların ağzından bizlere kurtuluş savaşı hikayelerini dinletirdi… Köyümüzün kurtuluş savaşında yaşadıklarını yaşlılarımızdan bizimle birlikte dinler ve not tutardı…
Ben onu dinleyip hatırlayan şanslı azınlığın içerisinde olmaktan çok mutluyum…
Yazımın başında da dediğim gibi o benim geleceğime yön veren mucize insanlardan birisiydi…
Mekanı cennet olsun…
Işıklar içinde uyusun….
İsmail ÇAKIR
