|
Getting your Trinity Audio player ready...
|
İnsanlar kandırılmaz, inanmayı seçerler.
Aksini söyleyenler, sorumluluk duygusundan kaçarak egolarının parçalanmasını önlüyorlar.
Ben insanlara inanmayı seçerim şairin dediği gibi;
Biraz şiirce oldu ama
-şans verdim, boylu boyunca…
-huylarınca…
Baktım huyları huy değil,
Vazgeçtim huylanınca…
*
Kimi insanlardan gittim, evet doğru bu ./.
Vakit kaybı olduğunu anlayınca.
Kimi insanın yüreği bir bakarsın literatür dür,
Kimilerin yüreği ise,
Pütür, pütürdür…
Bir kenarda kullanılmaktan eskiyen kavlamış deriler gibidir
Ben de kendimi kullandırırım,
Bilerek harbiden.
Bilincim yerimdeyken,
Ama kimse kandıramaz beni./.ben müsaade etmezken,
*
Hayatımı ne sona bıraktım ne sonraya,
Ne de ona,
Dümeni halen kendi elimde.
Ben istemiyorum rotamı çevirmek bilinmezliklere,
Rastgele…
*
Rast gelmez biliyorum.
Toyken yaşadığım yıllar, görünen yaşamın öylece kalan gümüşlü ablak yüzü.
Dünle gitti ne varsa öykü heybemde.
Bana kalanları da son trimaster de ben sildim, yeniden doğururken küllerimden kendimi.
Açılmayacak kapılar gibiyim,
Beni sıkıştıran ama asla açılmayacak olan konulara./ anılara tosluyorum.
Ziyanı yok,
KİMİ ZAMAN YIPRANIYORUM.
Hayatı yaşarken öğreniyorum, her seferinde sınıfta kalmaktan yoruldum.
*
Uzatmayacağım, ne acım var ne de herhangi bir duygum yaşam adına tasarruf yaparak biriktirdiğim.
Ben insan seçiminde yanılmam./.şans veririm, baktım zeybek oyunu bilmiyor
Aydın havası olsun diyerek, kısa kesiyorum
Ve kıssadan hisseyi alıyorum kendime
”Etkilendiğim ve etkilediğim ve gözüme kestirdiğim insanları
Haksızlık olduğunu anlayınca tüm terminallerimden biletlerini kesiyorum.”
-Ölmüyorum
-Güle, güle.
