Şimşek çakacak, yatırımcılar koşacak, döviz yağacak,
Memlekette para bollaşacak, Millet nefes alacak,
RTE-AKP de sallanan koltuğunu kurtaracak,
Ve bu hikaye mutlu sonla bitecek,
Diye beklerken…
Para musluklarının başındakiler inanmadılar bu hikayeye,
Gönderenler bile sırtını döndüler Şimşek’e,
Ne yatırımcı ne de döviz geldi memlekete,
Sonuçta kara basana döndü umut dolu bu hikaye.
*
Döndü geldi memlekete,
İlk durak içerdeki büyük sermaye.
Öyle bir tablo çizdi ki Şimşek,
Sormak gerek, nerede bu memleket?
- En zoru geride kalmış,
- Enflasyon düşüşe geçmiş,
- Cari açık düşecekmiş,
- Vergilendirilmemiş alan kalmayacakmış,
- Vergide adalet sağlanacakmış,
- Asla dar gelirlilere yüklenilmeyecekmiş…
Böylesi pembe bir tablo karşısında,
Yandaşı TÜSİAD’ın bile dile getirdikleri,
RTE-AKP’nin duymak istemediği ülkenin gerçekleri;
- Anayasa’nın, hukukun üstünlüğü,
- Yargının bağımsızlığına güven,
- Liyakatli kadrolar…
*
Bundan sonrası bilinen hep aynı hikaye.
Kapitalizmin her krizinde olduğu gibi,
Yükle suçu başkalarına,
Yüklen çalışana, emekliye, halka…
Sözde tasarruf tedbirleri kendilerine,
Ardından gelsin zamlar, vergiler milletin kesesine.
Sendikalar, emekliler, öğretmenler, üreticiler ayakta…
Ayağa kalkan Milleti oyalanmak için bir konu attılar ortaya,
Memleketteki en büyük sorun sokaklardaki sahipsiz can dostları ya,
Çözüm diye “ötanazi hakkı” getireceklermiş bu can dostlarına.
İktidarın derdi Milleti oyalamak, ekonomik krizi unutturmak.
Memlekette ötanazi hakkını kullanması gereken varsa,
O da iktidarın kendisi.
İstifa ederek kullansınlar bu hakkı,
Böylesi Memleket ve Millet için en hayırlısı.
