Mutlu olmak nedir? Yıllar önce okuduğum bir yapıtta “sevdiklerimle birlikte olmak” diyordu. Bir başka yerde “olumlu duygular içinde olmak, doyabilmek, gereksinmelere ulaşabilmek” olarak da tanımlayanlar vardı! “Mutluluk”, her birey için ayrı olabilir! Bireyin dün ulaşamadıklarına bugün ulaşıyor olması, dün beklediklerini bugün görmesi, dün istediklerini bugün alabilmesi “mutluluğun” nedenleri arasında sayılıyor!
Geçimini zar/ zor sağlayan, ekmeği alsa içini dolduramayan biri için “yiyecek” bulmak “mutluluk” sayılabilir! Günler öncesinden yitirdiği bir nesneyi, kıyıları parçalanmış olarak bile bulsa “mutlu” olabilir! Çocuğuna bir şeker alabilmek ya da eşine küçük bir armağan sunabilmek “mutluluk” sayılabilir! Şatafat içinde yaşayan için bunların hiçbiri “mutluluk” getirmez! Daha büyük şatafatlar, daha alımlı görsel şölenler, lüks “mutluluk” kaynağı olabilir! Ancak son günlerde bir şeyin daha “mutluluk” verici olduğunu öğrendik; asgari ücretle yaşamı sürdürmek, birçok istekleri bastırmak, gereksinmelere ulaşamamak, dünya ergilerinin yokluğunu çekmek…
***
Daha önce sıkça “bugün aldığınız asgari ücrete, emekli aylığına şükredin” denilmesine tepki göstermiştim! Ama bu rakamlar verilerek, “daha çoğunun verilmesi asgari ücretliyi mutsuz yapar” sözünü duyduğumda önceki denilenleri arar oldum! Tamam, sıkıntı vardı, sıkı para politikasının yaşandığı bir süreçten geçiliyordu, herkes elindekiyle yaşamını sürdürmeliydi, daha kötüsü de olabilirdi, bugüne “şükredilmeliydi”!
AKP Genel Başkanvekili Mustafa Elitaş, “asgari ücrete yapılacak zam fiyat dengesinin altüst olur, artış ilk anda mutluluk yaşatır ama gelecek süreçlerde mutsuzluk yaşatır” demişti. İşte bunları anlamakta zorlandım! Asgari ücrete yapılacak olan zammın “neden” mutsuzluğa neden olacağını, dargelirlilerin bastırılmış gereksinmelerine ulaşması neden “sorun” sayıldığını anlamlandıramadım!
***
Şöyle diyebilir miyiz? Nüfusun büyük çoğunluğu, çalışanlar, emekçiler, dargelirliler, asgari ücretliler, emekliler “isteklerini ne denli bastırırlarsa o denli mutlu olurlar” …. Bu anlayış mı savunuluyor! Hani aldıkları öğretiye göre “biri yer, diğeri bakar, kıyamet ondan kopar” diyorlardı! Konuyu bir başka boyuttan irdelersek, hani “komşusu açken tok yatan bizden değildir” anlayışını savunduklarını ileri sürüyorlardı! İki çocuklu bir ailenin geçimini yirmiikibin lirayla sağlamasını isteyeceksiniz, aylığın biraz artması durumunda “bastırılmış isteklerini” edinmeye yöneleceklerini belirteceksiniz, bunun da ileride “mutsuzluğa” neden olacağını dile getireceksiniz; üstelik yurttaşın oyuyla o koltuklarda olduğunuzu unutarak, yaşadıklarını görmezden gelerek, duygudaşlıktan uzaklaşarak…
***
Kim olursa olsun, insanların yaşadığı çıkmazlara/ kaygılara bu denli “tepeden” bakış o denli kolay unutulacak, o denli savsaklanacak, o denli üstü örtülecek bir konu değil! “Daha çok verecek olursak mutsuz olurlar” demenin/ diyebilmenin psikolojisinin iyice anlaşılması gerekir! Bazen şunu soruyorum: milletvekili asgari ücretin, emekli vekil emekli SSK’lının dokuz katı aylık alıyor! Ulusal geliri dengelemek için dargelirlilerin yükünü artırmaktan başka ne yapıyorlar? Hani kimin ekmeği artmış, hani kim daha çok sosyalleşebilmiş, hani kim çocuklarını geçmişten daha çok sevindirebilmiş?
Elitaş’ın belirttiği gibi, emekçilerin aldığı ücretin artmasıyla değil, asıl şimdi “mutsuzlar”! Doymuyorlar, mutlu olabilecek harcamalar yapamıyorlar, eşlerinin/ çocuklarının yanında “saygınlıklarını” koruyamıyorlar, birçokları şiddet ortamında kendini buluyor, bastırılan isteklerinin altında eziliyorlar! Sokaklara inip, yurttaşın arasına karışsalar bunların hepsine tanık olacaklar da; salon toplantılarından kopma eğilimi göstermediklerinden yaşananları, büyüyen mutsuzluğu görmüyorlar! “İktidar” bunları görmeyi, görmemeye yeğledikçe daha neler duyacağız bakalım… 200225
