Son günlerde her yerden bir yangın haberi…
Hele İzmir…
Her yanından alevler yükseliyor.
Cumhurbaşkanlığına uçak almakta bonkör, yangın söndürme uçağı almakta pinti iktidar; yangın İzmir’de olunca, muhalif belediyelere sorumluluğu atmak için fırsat arıyor.
İmam böyle olursa, yandaş ne yapar?
Yandaş trol sürüsü, ‘’Gavur İzmir yanıyor^^ nidalarıyla şıkır şıkır göbek atıyor.
İşte onursuzluk böyle bir şey!
Çeyrek asırlık AKP iktidarının yarattığı Türkiye bu…
Bölüp, yönetmenin ete, kemiğe bürünmüş hali…
Sahi, AKP iktidarıyla geçen, çeyrek asırda neler neler kaybettik?
Maddi kayıplardan söz etmiyorum.
Kaybettiğimiz doğayı, fabrikaları, işletmeleri, ekmeğimizi hiç saymayacağım.
Onlar bir şekilde telafi edilebilir.
Ya kaybettiğimiz değerler, insani özellikler…
Saygıyı, sevgiyi, hoşgörüyü kaybettik.
‘’Sevinçte bir, tasada bir’’ vatandaş olma bilincini kaybettik.
Doğal afetler bizi birleştirmiyorsa ne birleştirir?
İhmallerden oluşan kazalara hep birlikte tepki vermiyorsak; nelere ortak tepki vereceğiz?
AKP iktidarında asgari müşterekte buluşmayı unuttuk, asgari müştereklerimiz yok oldu.
İnsanları birleştirmesi gereken din ve inançlar bile ayrışma vesilesi olarak kullanıldı.
İnsanları birleştirmesi gereken iktidar, insanları kavga yaptırmaktan medet umuyor.
Muhaliflerin sinir uçlarına dokunacak konular bulup onları ortaya atıyor.
Hem halkın yaşadığı ekonomik sıkıntıyı konuşturmuyor, hem de yandaşlarını tahkim ediyor.
İktidar insanları nelerin bölebileceği konusunda uzman oldu.
Gündem değiştirmek istediğinde o konulardan birisini ortaya atıyor.
Köpeklerin katledilmesi konusunu ortaya atılırken sonuçları bilinmiyor muydu?
Şehitlerden esirgenen ulusal yas, Hamas lideri için ilan edilirken tepkiler bilinmiyor muydu?
AKP iktidarında cehalet pirim yaptı.
Düşünmesinler, okumasınlar, yazmasınlar, duymasınlar, konuşmasınlar…
İktidar hepsini onların yerine yapar.
Onlar sadece iktidarın istediğini yapsın, seçim zamanında ‘’Soğan ekmek olmasa da olur’’ desin, oylarını versinler.
Çeyrek asırda bir ülke her konuda dibe vurur mu? Vurdu.
Oysa bu ülke savaştan çıktığında, 10 yılda çelik ağlarla örmüştü anayurdu dört baştan…
Fazla uzatmaya gerek yok!
Yaşamını hak ve özgürlüklere adayan ve halkın oylarıyla milletvekili seçilen birisi hapiste; önceliği güce sadakat, tek hüneri kabadayılık olan adam Meclis’te…
Daha ne olsun!
