Dr. Girayalp Karakuş
Sözümona milliyetçi-muhafazakâr olarak kabul edilen kesimin devlet içi aktörler tarafından korunması Türkiye’nin NATO’ya giriş sürecine kadar dayanmaktadır. Komünizm ile mücadele adı altında “Seferberlik Tetkik Kurulu”nun kurulmasıyla anti-komünist hareketler devlet tarafından korunmaya başlanmıştır. Seferberlik Tetkik Kurulu’nun kuruluşunda tanınan isimler vardı. “Alparslan Türkeş” ve Ümit Özdağ’ın babası “Muzaffer Özdağ”. Türkiye’nin NATO’ya girmesiyle birlikte anti-komünist yapılar devletin yapamadığı işleri yapmış ve işledikleri cinayetler nedeniyle ceza almadan kurtulmuşlardır. (Ya da çok az ceza ile kurtulmuşlardır). Ülkücülerin işledikleri cinayetlerin hepsini yazmak bu makalede mümkün değildir.
1960-1980 arasında ülkücüler öğretim üyelerine karşı işledikleri cinayetlerin bazıları şunlardır: “Saffet Müftüoğlu, Gürel Ataman, Korel Göymen, Uğur Ersoy, Orhan Yavuz, Server Tanilli (Felç Kaldı), Bedrettin Cömert, Bedri Kafaikoğlu, Fikret Ünsal, Necdet Bulut, Yalçın Sanalan (Yaralandı), Ümit Doğanay, Cavit Tütengil.” Adı sayılan öğretim üyelerinin hepsi birbirinden değerli ve yurtsever insanlardı. Tek suçları memleketlerinin geri kalmışlığına çare üretmek istemeleriydi. Her dönem yetişmiş insanlara ihtiyacımız olmuştur. Ama ülkücüler yetişmiş insanlarımıza her dönem kurşun sıkmıştır. Ülkü Ocakları gibi yapılar yabancı istihbarat örgütlerinin kullanışlı bir aparatı olmuştur. Kontrgerilla’nın özel partisi olan Milliyetçi Hareket Partisi karanlık çevrelerin odak noktası olmuştur. Örneğin; Turgut Özal’a suikast düzenleyen Kartal Demirağ’ın adli sicil kaydına bakılmalıdır. Adam yaralamadan tutun cinayete teşebbüse kadar birçok adli vakası vardır bu şahsın. Demirağ, yurtsever bir kaymakama kooperatif kurduğu ve halı tüccarlarının işini sekteye uğrattığı için suikast düzenlemiştir. Öldükten sonra kıymete binen Muhsin Yazıcıoğlu ise Bahçelievler’de 7 TİP’linin boğularak öldürülmesinden ve Maraş Katliamından sorumlu bir kişi olarak suçlanmıştır. Ama bazı çevreler bu şahsı şimdi yere göğe sığdıramamaktadır. Abdullah Çatlı ve Haluk Kırcı’nın eylemleri burada saymakla bitmez. Bu şahıslar uyuşturucu ve silah kaçakçılığı işlerine de bulaşmışlardır. Bir başka ülkücü katil Veli Can Oduncu 7 cinayet işlemiştir. Hatta verdiği ifade de pişkin bir şekilde “Canım sıkıldıkça adam öldürüyordum.” demiştir. Kendisi iddiaya göre Turgut Özal’a suikast yapması yönündeki emre uymadığı için şişlenerek öldürülmüştür. Maraş Katliamı sanıklarından Ülkücü Ökkeş Kenger daha sonra milletvekili olmuştur. Yurtsever-demokrat Doğan Öz adlı savcıyı öldüren Ülkücü İbrahim Çiftçi suçunu kabul etmesine rağmen Askeri Yargıtay tarafından ölüm cezası almadan yakayı kurtarmıştır. Bu şahıs daha sonra MHP başkan adayı olmuş ve aktif siyaset yapmıştır. Ülkücü Ünal Osmanağaoğlu DİSK genel başkanı Kemal Türkler cinayetinden sanıktı. Yargıtay tarafından ölüm cezasından defalarca kurtuldu. En sonunda idam kaldırılınca cezası müebbete çevrildi. Yakın zamana geldiğimizde ise “Sinan Ateş” cinayetini görüyoruz. Yine aynı senaryo. Birileri kurtarılmaya çalışılıyor. Olay örtbas edilmek isteniyor. Bu yapı “Sinan Ateş” olayında görüldüğü üzere kendi dava arkadaşına bunları yapıyorsa başkalarına ne yapmaz ki?
Son tahlilde Ülkü Ocakları pek çok Avrupa ülkesinde terör örgütü olarak görülmektedir. Avrupalılar “Ülkücü Terörün” farkına erken vardılar. Darısı bizimkilerin başına. Bu yapıdan çocuklarımızı uzak tutmalıyız. Aksi takdirde katil Mehmet Ali Ağcalar, uyuşturucu müptelası Abdullah Çatlılar, adam öldürmeyi zevk hâline getirmiş Haluk Kırcılar yetişecektir. Terör örgütü gibi hareket eden bu yapıların işledikleri cinayetler bu makalede saydıklarımla sınırlı değildir. Ülkücüler daha nice değerli insanımızı elimizden almışlardır.
Daha aydınlık bir Türkiye Cumhuriyeti Devleti umuduyla…
