Barış süreçleri, toplumların huzur ve istikrarını sağlamak için kritik öneme sahiptir. Ancak, bu süreçlerin inandırıcı olabilmesi için belirli kriterlerin karşılanması gerekmektedir. Türkiye’de yapmaya çalışılan mevcut barış süreci, şeffaf bir şekilde toplumla paylaşılmadığı için eleştirilmektedir.
Öncelikle, barış sürecinin inandırıcı olabilmesi için şeffaflık ve samimiyet gereklidir. Şeffaflık, sürecin her aşamasının kamuoyuyla paylaşılması ve halkın bilgilendirilmesi anlamına gelir. Samimiyet ise, sürecin tüm taraflarının barışa gerçekten inanması ve bu doğrultuda adımlar atmasıdır. Maalesef, mevcut süreçte bu iki unsurun eksik olduğu görülmektedir.
İkinci olarak, geniş bir mutabakatın sağlanması önemlidir. Barış sürecine sadece hükümetin değil, aynı zamanda muhalefet partilerinin, demokratik kitle örgütlerinin, odaların ve toplumun geniş kesimlerinin dahil edilmesi gerekmektedir. Bu, sürecin meşruiyetini artırır ve toplumun geniş kesimlerinin desteğini sağlar. Ancak, mevcut süreçte bu geniş mutabakatın sağlanamadığı görülmektedir.
Üçüncü olarak, barış sürecinin inandırıcı olabilmesi için gerçekçi adımlar atılması gerekmektedir. Bu adımlar, taraflar arasında güvenin tesis edilmesini sağlar ve sürecin ilerlemesini kolaylaştırır. Ancak, mevcut süreçte bu tür adımların atılmadığı ve taraflar arasında güvenin zedelenmiş olduğu görülmektedir.
Son olarak, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın söylemleri ve sürece dair açıklamaları da bu noktada kritik rol oynamaktadır. Sert ve tehdit edici söylemler, sürecin inandırıcılığını zedeleyebilir ve taraflar arasındaki güveni sarsabilir. Bu nedenle, barış sürecinin başarılı olabilmesi için daha kapsayıcı ve samimi adımlar atılması gerekmektedir.
Özetle, Türkiye’deki mevcut barış süreci, şeffaflık, samimiyet, geniş mutabakat ve gerçekçi adımların eksikliği nedeniyle inandırıcı gözükmemektedir. Bu sürecin başarılı olabilmesi için toplumun tüm kesimlerinin katılımı ve desteği gereklidir. Umarım gelecekte daha kapsayıcı ve samimi adımlar atılır.
