Her zamanki gibi takılmışsam bir şeye eni-konu bir konu olması şart değil sıradanda olabilir.
Beklemem yatakta sabahın aydınlığı dolduğunda odama, hemen kalkarım zırhlı klavye takımı alırım elime yazmaya koyulurum yeniden, ilk kez rüştünü ispat etmeye çalışan yeni etme yazarlar gibi…oysa14 sene bitti, bu ilk gazeteye yazdığım yazının tarihi;
Bu aralar biraz sınav çalışıyorum, Ölme vaktim gelse de diplomalı gitmek istiyorum belki öbür yere… Memikoğlan gibi öte gecelerde büyürüm 🙁
Biraz yazıyor, biraz duraksıyorum kalemimi açacakla ok gibi açıp hemen kırılmasın diye dizime batırıyorum ucunu köreltmek için. Canım yandıkça hayatla özdeşleştiriyorum acıyı…
Öyle zamanlarda hayatı sorguluyorum çokça korkuluk ya da baston arayıp aramadığımı soruyorum kendime…
Yokluyorum yüreğimi ve beyni mi yanıt yok!
Devam ediyorum ben de kuşanarak dünün yortularıyla bugünün umutlarını atarak heybeme yine.
Bildiğiniz gibiyim işte…
-Az uyuyor
-Çok düşünüyor
-Çok okuyor, çok yazıyorum yine
Yine yazdıklarıma sevdiğim bir şarkının melodisi eşlik ediyor dinliyorum.
”Firuze ama İspanyolca bu kez Yasmin Levy’den ”
Bastırmak istiyorum her hücremden çıkan hezeyanlı sitemleri kafatasımın içinde… Yabancı müzik dinlediğim bundan, yoksa ele veririm kendimi… Bir Teselli Ver’i açacak değilim
Sonra okunacak kitaplar var mı diye bakıyorum rafa nafile bulamıyorum ince olanları okuyorum bu ara… Çabucak bitsin diye. Uzun uzadiye okuyamıyorum artık.
Rastgele bir sayfa açıyorum kitaptan, ruhuma hitap eden bir hayat sayfası varsa hele de altını çiziyorum hemen, fosforlu Cevriye kalemiyle… Çalıntı yapmak için yazılarıma.
Sonrasında dikkat çekmek için okuduğum anlamlı satırlara.
Bir kahve yapıyorum perdeyi aralayıp ışığı açmadan PC aydınlığında zorlanarak,
Pencereye yaklaşıyorum her yer sabahın seheri hatta günden ileri
Takılıyor boğazıma bu şarkının iki mısrası ‘’ Ben Kimi Sevmişim Senden İleri ‘’diye odanın içini inletiyor o türkü ziyaret olmuşsun kurban istersin diyor, Kurban olmak istememekle birlikte engelleyemiyorum kendimi.
Sağlıklı olduğumu düşünüyor, yalnızlıktan korkmuyorum,
Aynaya bakıyor, hissettiklerimi doğrulatmaya çalışıyorum kendime.
Söyle Ayna, benden daha korkağı/ salağı var mı diye, bu alemde?
Bir dostum vardı buralardan uzun zamandır görüşmedik
Onu andım, haklı olduğunu söylemeliydim diye düşündüm.
”Beni kendimden uzaklaştırmıştı
Devamlı övmekten yalnızlaştırmıştı”
Bazen bu tür düşüncelerle uyuyakalıyorum
Kimi zamanda yatağımdan uyanınca kalkıp oturuyorum ayaklarımı yere uzatarak, Sabah oluyor beklerken
Yatak odası Metrobusün yürüme sokağına bakıyor;
İşe gidip gelenlerin ayak seslerinin ritmine göre ayarlıyorum düşüncelerimi
Bir telefon çalıyor; babam değil elbette arayan,
Annem yaşamımda hiç var mıydı düşündüm, bilemedim
Gerisi yalan ağlıyordu.
Şimdilik böyleyim; buralar da içim gibi sessiz sakin kimsesiz fakat
Geçecek biliyorum.
Belki ruhuma bir Candaş yok, tek örneği değilim, türümün -geçecek elbette
Yani demem o ki, her şey bildiğin gibi işte…
Ben de demsiz, tavsız, havsız, içimi döktüm yine çünkü yüzüm astarsız
Niye böyleyim diye düşündüm; ilk kez sıradan bir insan olmayı diledim Rabbimden.
Sevgiler
Ayla Gürel
