Hayatın öznesi insandır; hayalleri, hayal kırıklıkları, arzuları ve tutkularıyla tanımlanır. Yaş, cinsiyet, inanç ve etnik köken farkı gözetmeksizin insan olmanın arayışı, üst kimliğimizdir ve insanlık medeniyetinin temel etiketidir. Evrende bıraktığımız iz, insanlığımızdır. Ancak insan olmak, sadece bu ideal ile sınırlı kalmaz. Kişiler, içsel korkular ve güç arayışı ile de mücadele eder. Fakirlik ve savaş korkuları, güçlü olma kaygısıyla birleşir. Doğal seleksiyonun etkisiyle, güçlü ve donanımlı olma zorunluluğu her geçen gün artar. Her geçen gün daha güçlü olma gerekliliği, insanın yaşamındaki küçük ama kritik bir farkı ortaya koyar.
Modern İnsan: Daha Kalabalık, Daha Yalnız ve Daha Kaygılı
Günümüz dünyasında insanın yaşam motivasyonları büyük değişim gösterdi. Coğrafya ve zamana kendi izlerini bırakma çabası, insanların zaman ve mekânı etkileme isteğinden kaynaklanıyor. Diğer canlıların belirgin rollerinin aksine, insanın rolü karmaşıklık arz ediyor; hem av hem de avcı olabiliyor ve güç dengesine göre değişkenlik gösterebiliyor.
Diğer canlılar, hayatta kalma bilgisini nesilden nesile aktarırken, insanın yaşam döngüsü ve motivasyonları çok daha karmaşık bir yapıya sahip. İnsan, sürekli değişim ve gelişim içinde olma eğiliminde ve bu durum çatışmaları da beraberinde getiriyor.
Modern yaşamın getirdiği hızlı değişimlerle birlikte, insanın güç kazanma arayışı “Erk Yapılanması” olarak tanımlanan bir amaç haline gelmiş durumda. Her yaştan ve cinsiyetten birey, hızlı tempolu yaşamda yetişme, anlama ve üretme süreçlerinde sıkışmış durumda. Bilgi ve teknoloji hızla büyüyor, nüfus artışıyla birlikte daha çok tüketmek yerine daha çok üretme ihtiyacı öne çıkıyor.
Bu değişim, toplumları tarım ekonomisinden sanayi ve pazar ekonomilerine yönlendirdi. İnsanlar, bu radikal dönüşümle birlikte doğadan uzaklaşıp şehirleşti ve metropoller oluştu. Kırsalda homojen gruplarla yaşayan insanlar, şehirlerde daha kalabalık ve heterojen yapılar içinde yaşamaya başladı. Bunun sonuncunda bireyler daha kalabalık ama yalnız, daha güçlü ama kaygılı, daha çok üreten ama az paylaşan bir yaşam tarzına sahip oldu. Bu durum, toplumda daha fazla gerginlik ve baskı hissine yol açıyor.
Toplumların sağlıklı bir şekilde gelişebilmesi için bireylerin kendini tanıması ve başkalarını anlamaya yönelik çaba göstermesi kritik öneme sahiptir. Vizyoner bir yaklaşım ve motivasyonel bir tutum benimseyen kişiler, sebatkarlık ve sadakati ihmal etmeden, farklılıkları zenginleştirme fırsatı olarak görmelidir. Bu sayede, negatif odaklardan uzaklaşarak pozitif bir algı, duygular, düşünceler ve davranışlar geliştirilmelidir.
Pozitif psikoloji, bireylerin kendilerini daha iyi anlamalarına ve bu anlayışlarını başkalarına aktarabilmelerine olanak tanır. Negatif bakış açılarından özgürleşerek, tıpkı bir yumurtanın içten kırılması gibi, yeni bir yaşamın kapılarını aralamak mümkündür. Korkulardan ve kaygılardan kurtulmak, hem bireysel hem de toplumsal düzeyde dönüşümü teşvik eder.
Bireylerin kendini keşfetmesini ve fiziksel ile toplumsal yaşamı dinamik bir şekilde değerlendirmesini sağlayacak yeni bir paradigmaya ihtiyaç vardır. Bu paradigmada, sorun odaklı yaklaşımlardan ziyade üretken ve katılımcı bir kimlik benimsenmeli, insan hayatının tüm renkleri, melodileri ve ritimleriyle derinleşen bir yaşam kültürü oluşturulmalıdır. Bu yaklaşım, mutluluk ve insan odaklı bir yaşam için gereklidir.
