Bireyler yalnızca us’dan oluşan bir varlık olsaydı,

Yaşamı ussal olarak kavramış olmak her sorunu çözebilirdi.

Oysa ki değil!

Nasıl ki;

Bireylerin usu olduğu gibi,

aynı zamanda düşleri,

istemleri de var…

Ussal olarak;

Yaşamsal gerçekleri kavrasa da,

istem ve özlemlerinden dolayı sonuçta yine bildiğini okumayı seçiyor her birey.

Kısacası;

Yaşamımız da kimi hata ve yanlışları da genellikle en az doğrular kadar “Bile isteye”yapılmaktayız!

Örneğin;

Sömürgen bir oligarşik varsıl,

iyi kazanıp servetine servet kattığı halde çalışan emekçiye hala asgari ücretin altında sefalet ücreti veriyorsa,

o verdiği ücretle geçinilemeyeceğini ussal olarak bilmiyor mu?

Ya da yalan ha bire söyleyen,

kırıcı/incitici bir dil ile agresif konuşan,

dedikodu yapan bir birey,

bunların kötü olduğunu bilmiyor olabilir mi?

Her birey toplumsal değerler açısından;

En temel iyilik ve kötülükleri yaşamsal bilgi olarak bilebileceğini bir kenarda tutarak hadi diyelim ki,

birçok doğru bilgi dışsaldır; Dışarıdan öğrenebilirsin, birinden öğrenebilirsin ama özlem ve istemleri yönetmek sadece içseldir.

Özcesi;

Bir başka bireye;

“Hadi gel içime gir de benim yerime isteklerini,

özlemlerimi sen yönet” diyemezsiniz.

Siz siz olun hayatı akışına bırakırken ne kendinizden ne de içinde yaşadığınız toplumun sorunlarından uzak durmayın.

O yüzden bireylere bilgi taşımak/aktarmak adına her fırsatı değerlendirmek,

sokağın tozunu attıracak kadar emek vermek,

o,

emek yorgunluğunun hazzını yaşamak gerek.

Gerçi bilgi toplumunda,

birey işine geleni ve sistemle olan uzlaşmaz çelişkilerini zaten çok iyi biliyor!

Onların bilmediği isteklerinin,

özlemlerinin ve ihtirasların kontrolü!

İstemleri sisteme entegre olmadan,

terbiye etmeden;

Sadece beyni dışsal,

sokma ussal bilgiler ile,

sınıf bilinci dışında doldurmak,

bireylerin en büyük trajedisidir…

Şiir Sevdanın Militanıdır!

Aşk Örgütlenmektir!

Şiir:

S. Semra SARAL

(Hasretin)

Yorum:

Atilla YÜCEAK

Dinleyelim mi!