|
Getting your Trinity Audio player ready... |
ÜLKEMİZ ulusumuz, insanı doğrudan ve dolaylı olarak ilgilendiren ekonomi, eğitim, sağlık, hukuk, demokrasi gibi her alanda batağa saplanmış durumda.
Ulusumuzun yaşadığı sorunların her biri teker teker yazılsa ortaya bol sayfalı bir kitap çıkabilirdi.
Türkiye adeta kutsal kitaplarda sözü edilen Nuh, Âd, Lut, Nemrut, Semud kavimlerinin yaşadıkları afetler sonucu helak olması öyküsünü çağrıştıran bir dönemden geçiyor.
Yine bazı İslami inanca göre dünyaya her yüz yılda bir deccal diye anılan kötülük saçan bir yaratık gelir.
Bir başka ve daha gerçekçi bir bakış açısından Deccal sözcüğü İslami düşünceyi temel alan simgesel bir kavram.
Bu da geçtiğimiz yüzyılların deccallarının dünyayı kana bulayıp büyük kaoslara sürükleyen Hitler türünden diktatörler olduğunu…
Yaşadığımız yüzyılın deccalının ise ülkemizdeki yıkıcı-yok edici ve her alanda yozlaştırıcı egemen sistemin başı olarak, ulusumuzun kaderinde yazılmış kişi olduğunu düşündürmez mi?
*
BU TÜR inanca dayalı düşünce ve yorumları bırakıp ülkemizin somut gerçeklerine dönelim…
Bugün ülkemizde büyük kitleler mutsuzluk ortamında yaşıyor.
Oysa devleti yönetenlerin temel ve öncelikli görevi ulusun mutluluğunu sağlamak…
Gelin ülkemizin gerçeklerinden sadece biri olan ve insan yaşamında ekmek kadar, su kadar önemi olan mesken sorunu konusuna odaklanalım.
Eurostat’ın OECD ülkelerindeki yaşam koşulları, ev sahibi ve kiracı olma durumuna ilişkin istatistiklerine göre yaşadıkları evde kiracı olanların oranında Türkiye yüzde 42’lik oranla 38 ülke arasında sondan dördüncü sırada. Konut fiyat arışımda ise ilk sırada
OECD tarafından 2015 yılı baz alınarak hesaplanan konut fiyat endeksine göre, ülkemizin 2021 yılının son çeyreğinde konut fiyat endeksi örgütün tüm üyeleri arasında en yüksek değer olan 286,49 olarak açıklandı. Bu değer 2020 yılında 173,71 düzeyindeydi
TÜİK hesaplarıyla da 2022 itibariyle konut fiyatlarında yıllık artış yüzde 145’i aştı.
Ülkemizde 2006 yılından bu yana ev sahibi olanların oranları da düzenli olarak azalıyor.
Kira bedelleri astronomik şekilde yükseldiği için kendine ait mülkü olmayan memurlar, işçiler, emekliler, küçük esnaf için başta İstanbul olmak üzere büyük kentler yasak kent haline dönüştü.
İnsanlar zorunlu olarak yaşadıkları alıştıkları yerlerden kentlerin uzak ilçelerine taşınmak zorunda kalıyorlar.
Büyüyen talep artışı yüzünden kiralar adeta kent merkezleri ile yarışırcasına yükseldiği için oralarda da yaşamak kolay değil artık.
Ülkemizde beş milyonu aşkın sığınmacı var. Bunların kullandığı konut sayısı bir büyük kent alanını kaplayacak kadar çok.
Sığınmacılar ülkelerine geri gönderilse bu bile ülke genelinde bir ferahlama yaratır.
Öte yandan ev ve kira fiyatlarının hızla artmasında yabancıların rolü tartışılırken, Kanada, hükümetinin vatandaşlarının yaşadıkları mesken sorunu nedeniyle yabancılara konut satışlarını iki yıl boyunca yasaklaması örneğine bakıp sorunun bir de bu yanına bakalım.
TÜİK verilerine göre konut satışlarında yabancıların payı son yıllarda hızla artıyor.
2013-2022 döneminde yabancılar toplam 314 bin 310 konut satın aldı. Aynı dönemde Türkiye’de satılan toplam konut sayısı ise 12 milyon 804 bin oldu. Buna göre bu dönemde satılan her bin konutun yüzde 25’ini yabancılar satın aldı
Ocak-Haziran aylarında Antalya’da satılan her bin konutun 257’sini, İstanbul’da ise 111’ini yabancılar aldı.
Bu sadece konut sıkışıklığını değil aynı zamanda müstakbel konut alıcısı Türk vatandaşlarının aleyhine işleyen haksız rekabet aracıdır da…
**
DEVLET devletliğini bilse, ulusa karşı sorumluluklarını yerine getirse bu aşılamayacak sorun değil aslında…
Kiralık konutlar aslında ticareti yapılan bir tür dayanıklı tüketim malıdır.
Nasıl ki her türlü tüketim malında fiyat artışları aşırı noktalara ulaştığında narh konuyorsa konutlara da benzer şekilde semtlerine ve kapladıkları mekân alanlarına göre kira fiyatlarında standartlar saptanarak başıbozukluğa çözüm bulunabilir.
Kanada Hükümeti ulusa hizmet gereğini yerine getirmiş.
Bizde nerede öyle siyasi iktidar?
Yoksulun nafakasından kesilen vergi gelirleri heba edilerek oluşturulan katar katar makam otoları…
Özel hizmete amade uçak filoları…
Ulusun büyük kısmı açlık, sefalet içinde yaşarken yazlık kışlık sefahat yuvası saraylar…
Görevleri sadece reisin emri doğrultusunda parmak indirip kaldırmak olan milletvekillerine, yandaşlara ballı maaşlar
Saray müteahhitlerine anahtar teslim rant alanları…
Yeterli cemaati bile olmayan yerlere cami inşaatları…
Dağ tepe doldurulan İmam Hatip okulları…
Bütün bu savurganlıkların gerisini sıralamaya gerek yok
Bunların her biri ulusa hizmet amacı taşımayan, ülkenin gelişmesine büyümesine en ufak katkısı olmayan ve hepsi aslında üstü örtülü soygundan başka bir şey değil.
Oysa heba edilen vatandaşın alın teri birikimi olan kamu maliyesi marifetiyle ya da vatandaşların desteklenerek kuracakları yapı kooperatifleri tarafından evsiz vatandaşlara geri ödeme kolaylığı sağlanan konutlar kurulabilirdi.
Böyle olunca ayrıca arazi mafyası yerine hem yurttaş hem devlet kazançlı çıkarken reel inşaat sektörünün de gelişmesi ve istihdam yaratması gibi çok yönü faydalar söz konusu olabilirdi
Bir de şunu unutmamak gerekir:
Havaya savrulan paralardan ayrılacak fonlarla devlet tarım sektörünün geliştirilmesi stratejisi uygulayabilir ve kentsel kesimden kalkınan kırsal kesime geri dönüşler başlardı.
Bu da hem kentlerdeki sıkışıklığı önler hem de yakın zamanlara kadar tarım alanında kendi kendine yeten yedi ülkeden biri iken samanı bile ithal eden ülke olmak utancından kurtulurduk.
