|
Getting your Trinity Audio player ready... |
Yazmak hep iyi gelmiştir, çünkü ne zaman yalnız hissetsem içime dönmüş kendi elimden tutmuş ve senin senden başka kimsen yok demişimdir.
Hayatta hepimiz yalnızız bu o kadar sarsıcı bir gerçek ki ve ben bunu çok sarsıntılı bir gerçekle öğrendim.
Kıyıya vururuz ya hani bazen ,inandığımız her ne varsa bir balon gibi söner ya ! İşte o zaman anlarız aslında hayat bir Masal dan ibaret ,bir varmış bir yokmuş misali.
Bazen asla yapmam dediğimiz şeylerin baş rolünde buluruz kendimizi çünkü insan dediğin kendisine bile yabancıdır bazen ve nedense hep büyük konuşup büyük lokmalar yemeyi marifet sanırız ve büyük konuştuğumuz durumun içine bizzat düşüp yaşadığımızda daha da olgunlaşırız çünkü olgunlaşmak yaşanmışlıkla, yaşanmışlık tecrübeyle, tecrübeyse acıyla orantılıdır ve acı çekmiş hiç kimse artık aynı kişi değildir.
Ama…
Kaç yaşına gelirsek gelelim hâlâ bir çocuk gibi inanmaya ,kanmaya da hazır oluruz çünkü hayatın diğer anlamı da umut etmektir. Umudumuzu kaybetmemek için ölesiye mücadele ederiz, bu mücadele de bazen bilinçli bir şekilde görmeyi ret ederiz çünkü görmek uyanışın taa kendisidir ve uyanış tehlikeli bir var oluşun başlangıcıdır.
Bazen görmezden gelerek var olmaya çalışırız, bazen de görerek varlığımızı ortaya koyup yalnızlığa davetiye çıkarırız.
Görmezden gelenler sahte dostluklar yaşayarak devam ettirirler hayatlarını ve maskelerini o denli güzel takarlar ki kimse anlayamaz o maskenin altında ki çürük bedenleri ,Kimileri de farkındalık yaşayarak devam edereler hayatlarına bu kişiler koyu bir yalnızlıktan kaliteli bir duruşa doğru adım atarlar ,yalnızlık onlar için farklı bir anlam kazanmıştır çünkü yalnızlığın anlamı kitap kokusu ,demli bir çay, anlamlı bir film, dinlemekte zevk aldığı bir müzik, ve hayvan sevgisi olarak yer değiştirmiştir.
Asında nasıl da acemisiyiz hayatın, nasıl da tuzla buz oluyoruz hemen ,oysa anlamalıydık yalnız yapayalnız olduğumuzu çünkü en sevdiklerimizle bile yabancı olmak için tek bir kelime yeterliydi ,bu yüzden ne olursa olsun hep kendi ellerinden tut ve içinde ki çocuğu hiç ihmal etme çünkü yalnızlığın da, hayal kırıklığına uğradığında, bu kadarı da olmaz dediğin gecelerde de en çok ona ihtiyaç duyacaksın ve bu yüzden bırak insanlar hakkında ne konuşursa konuşsun sen aynada ki suretinle barışık ol yeter çünkü ona yabancı kaldığında asıl pişmanlığı yaşayacaksın .
