|
Getting your Trinity Audio player ready...
|
#Kendim gibi delişmen/savruk insanları sevdim!
Çok takılmadım ama nedense;
Sınıf atlama derdinde olan,
her an çıkarları için ihanete aday,
aşırı tutarlı görünen,
kurgulanmış,
entel/dantel insanları hiç ama hiç sevemedim.
Daha çok
küçükburjuva özentili o insanları izledikçe;
Mekanik,
sürekli başarmaya endeksli ve merhametsiz bireylere dönüştüklerini.
Sınıf ihaneti içinde acımasız göründüklerini
yaşayarak değerlendirdim.
Ve hiç yanılmadım!
Sevmek zorunda değildim ama birlikte ve bir arada yaşamalıydım/yaşadım…
Yaşamın gelişim süreci içinde;
Ben çelişkili,
iç dünyasını kırıp döken,
düşe/kalka yol alan,
çelişkilerinden,
eksiklikliklerinden utanmayan ve onlara bir yorgan gibi sarılıp sığınan insanları çok sevdim.
Dersleri kıran,
Aşkı yüzüne/gözüne bulaştıran;
Aklının basmadığına eyvallahsız kafa tutan.
Gönlü kırık,
gözü kırık,
yolu kırık,
işi kırık,
#Zindanların gediklisi;
Hasan Hüseyin Korkmazgil,
Yaşar Kemal,
Ahmet Arif,
Sabahattin Ali,
Sennur Sezer ve Mehmet Uzun gibi onurlu insanları sevdim…
Yanlış kentlerde yaşayan,
yanlış okullarda okuyan,
yanlış insanlara aşık olan,
ideal ve iddalı öğrencilik yapamayan.
Ticarette başarısız.
Yazı dünyasına merak salsa da;
Elektrik sigortası,
Radyo/televizyon ve musluk tamiri,
mobilyacılık,
boyacılık gibi işlerde yetenekli insanları sevdim…
Arabaların modellerinden,
o arabaların kilometrede ne yaktığı gibi sohbetlerden.
Tv.lerdeki algı yönlendiren dizideler de ki aynı torbadan çıkmış kızların kimi koca seçeceği gibi konulardan uzak,
duygusal,
genelde mahcup karekterli olmasına karşın kafasının tası attı mı;
İşsiz veya aç kalacağını düşünmeden hızlı ve romantik kararlar alabilen tez canlı insanları sevdim…
Aklıyla gönlünü pek buluşturamayan ama bunun acılarını,
acıyla harmanlanmış deneyimlerini bilgece ferasete dönüştürerek bir bakışta ki hüzünden kainat süzenleri,
o hüzünden damıtılan sözcükleri;
Zehir-zemberek bir silaha cevirerek,
tüm gücüyle hüznü yaşayan mazlumların aşkını dile getirmek için alanlarda,
sokaklarda direnenleri,
bayrak elde dövüşenleri,
onuruyla düşenleri inat ve ihtirasla sevdim…
Neden mi?
Normal zamanlarda pek tanınmasalar da,
anımsanmasalar da,
meraklısı olmasanız da;
İçinizi dökmek istediğinizde ve öldükten sonra ilk anımsanandır o gönlü varsıl bir o kadar da yalnız yaşayan insanlar!..
İyisi mi;
Siz de sevin o güzel ve #Aykırı insanları…
Biliyorum;
Er ya da geç mutlaka sevgi kazanacak!..
Şiir Sevdanın Militanıdır!
Aşk Örgütlenmektir!
Şiir:
Mevlana Celaleddin Rumi
Yorum:
Atilla YÜCEAK
Görsel Sanatçı:
Feryal HİVRON
Bağlama Ustası:
Ufuk KARTAL
Dinleyelim mi!
