|
Getting your Trinity Audio player ready...
|
Ne kadar akıl almayacak olay varsa dünyamızda mutlaka bir veya bir kaçı son 20 senedir bizim ülkemizde yaşanmakta. Nisan 1961 Viyana da toplanan ülkeler temsilcileri Diplomaside Viyana Sözleşmesi adı ile, 53 maddelik bir deklarasyon hazırladılar. Ülkelerin Diplomatik ilişkilerinde uymaları gereken kuralları sıralayan bir sözleşmeyi imzaya açtılar. Bu sözleşmeye imza koyan ülkeler arasında Türkiye de bulunmakta. Bu sözleşmede bir çok önemli husus sıralanmış olduğunu okumaktayız. İmza veren üye ülkelerin imza sayıları 22 yi aştığında, sayı yeterli olduğu ‘Kabul’ edilerek, geçerlilik kazanacağına dair bir de 51 inci madde bulunmakta, mütabakatta. Türkiye Cumhuriyeti bu sözleşmeye imza veren ilk ülkelerden bir tanesi.
1960 Askeri harekatının hemen sonrasında gelen bu Uluslar Arası antlaşmaya imza koymak, Devrin Türkiye yöneticileri adına sivilleşme konusunda gösterge niteliğinde olduğunu düşünmekteyim. 24 Nisan 1964 tarihinde yeterli sayı bulununca sözleşme Birlişmiş Milletlere gönderilmesi sağlanmış. Bu sözleşmeyi kanunen Kabul ettiğimiz tarih ise 4 Eylül 1984. Bu kabul de geçerlilik sağlaması 12 Eylül 1984 tarih ve 18513 sayılı resmi gazetede yayını ile tesbit edilmiş. Kanun hükmünde bulunan madde 3. de çok önemli bir ayrıntı yatmakta.
Madde 3. ‘ Bu kanun Bakanlar Kurulu tarafından yürütülür’’ demekte. Yani Cumhurbaşkanı tarafından yürütülür dememekte.
Birde kanundaki 9. uncu madde varki bu madde akil adamlara hitap etmekte. Bu madde içeriğini dikkatli okumak gerekir:
Madde 9. Kabul eden Devlet, herrhangi bir zaman ve kararının gerekçesini açıklamak zorunluluğunda olmaksızın, gönderilen Devlet misyon şefinin veya misyon Diplomatik kadrosununherhangi bir üyesinin istenmeyen şahıs ’PERSONA NON GRATA’ olduğunu veya misyon kadrosunun herhangi bir başka üyesinin kabule şayan olmadığını bildirebilir. Bu takdirde , gönderen Devlet , duruma göre ilgili şahsı geri çağırırveya misyondaki görevine son verir. Bir şahıs kabul eden Devletin ülkesine gelmeden önce de istenmeyen veya kabule şayan olmayan şahıs olarak ilân edebilir.
Diplomatik misyon üyeleri kendi adlarına değil, ülkelerini temsilen yaptıkları her harekette sorumludurlar. Zaten kendi şahsi fikir ve davranışları, misyon yüklendiklerinden, geçerlilik arz etmez. Onlar ülkeleri adına konuşurlar ve hareketleri ülkeleri adına olur.
.
Türkiye yıllardır Avrupa Birliğine girmek için bir çok fedakarlıkta bulundu. Avrupa Birliği Hukuk sistemimizdeki bazı kanunların değişmesini istedi. Biz de uyum yasaları çıkararak, değiştirilmesi üzerinde ciddi adımlar attık. Yasalarımızın bir çoğu değişerek Avrupa Birliğine uyumlu hale geldi. Bunda itiraz etmedik.
Yabancı misyon üyelerinden bazıları, kimisi Avrupa Birliği üyesi ülkesi, kimisi değil, ülkemizdeki hukuk dışı bir uygulamadan rahatsız olduklarını dile getirmek için bir deklarasyon yayınlamışlar
Ülkemizde Enis Berberoğlu misali tutuklu olan bir çok milletvekili, gazeteci bulunmasını izah etmek oldukca güç olduğunu düşünmekteyim. Ayrıca Avrupa Birliği kanunlarına uyum sağladıktan sonra bir kişinin elde delil olmadan , iddia name olmadan, sadece sözle tutuklu kılmak, hukuk mantığı ile izah etmek mümkün değildir. Hoş bir ülkenin iç işlerine müdahale yönünden bakarsanız konuya Yeni Zellanda’nın Türkiye’ye, tutuklu Kavala konusunda, bildiriye imza koyması abesle iştigal olduğuna inanırım. Ancak aylardır ülkemin kanayan yarası halinde olan delil olmadan tutukluluk süresinin cezaya dönüşme halini kabul etmek mümkün değildir.
Ülkemde ’ Cumhur Rejimi’ tatbik edildiği bir hakikat. Bu nedenle Uluslar Arası Hukuka Resenverilen kararların içinde ‘AKIL’ aramak mecburiyetinde kalmaktayız. Gelin 3042 sayılı kanunun 3 maddesine birdaha bakalım. ‘Viyana sözleşmesi Bakanlar Kurulu Tarafından yürütülür’ sözüne ragmen, düşünmeden söz söylenen Cumhur ile 10 Büyük Elçi’lere birden ‘İstenmeyen Adam’ lar, yani ‘’Persona Non Grata’’ ilan edilmesi neticesi, ülkemde nelerin kaybolacağını şimdi bizler düşünmekteyiz diye bir sözüm geldi söyledim hem nalına hem mıhına.
METİN Atamer