Ekonomik krizi “psikolojik” olarak gören Berat Albayrak’ın istifası, kendi söylemini bile inkar ettiğini gösterdiği gibi son iki yıldır AKP tarafından dile getirilen “karamsar tablo geride kaldı” “ekonominin temelleri sağlık, dinamikleri kuvvetli” “ekonomi şaha kalkacak” gibi söylemlerin yalandan ibaret olduğunun da açık itirafı olmuştur. Döviz kurunun yükselişini engellemek için Merkez Bankası’nın rezervlerinin boşaltıldığı, ciddi bir borç yüküyle ülkenin karşı karşıya bırakıldığı, yoksullaşmanın, işsizliğin her geçen gün arttığı ve bizzat Albayrak tarafından büyük şatafatlarla ilan edilen Yeni Ekonomi Programı’nın hiçbir hedefine ulaşmadığı çıplak gerçeği Berat Albayrak’ın istifasının Erdoğan tarafından kabulüyle de tescillenmiştir.
Bununla birlikte bu istifa başkanlık rejiminin de iflasıdır. 2 yıl önce büyük bir propaganda kampanyasıyla birlikte başkanlık rejimi “istikrar, güçlü yürütme, devlette uyum ve hız” argümanlarıyla gündeme getirilmiş, bugün devlet ciddiyetiyle bağdaşmayan bir biçimde yaşanan istifa süreci başkanlık rejiminin foyasını ortaya çıkartmıştır. Ortadaki tablonun istikrarla, uyumla, güçlü yürütmeyle uzaktan yakından ilgisi olmadığı ortaya çıkmış, yaşanan garabet bizzat başkanlık rejimi adıyla tek adam yönetiminin krizini göstermiştir.
Bugün başkanlık rejimi açıkça ifade etmek gerekir ki ekonomik krizle birlikte adım adım siyasi krize doğru evrilmektedir.
Ancak Berat Albayrak’ın istifasıyla ortaya çıkan ekonomi yönetiminde başarısızlıktan daha önemli olan ise AKP’nin krizden çıkmak için krizin bedelini emekçilere ödetmek amacıyla emeğe yönelik saldırılarını hızlandıracağıdır. Berat Albayrak’ın istifası, ekonomik krizde bir politika değişikliğine yol açmayacak, tersine emekçilerin haklarının gaspına yönelik saldırıları yoğunlaştıracaktır.
Başkanlık rejimine ve ekonomik krizin bedelinin emekçilere ödetilmesine karşı mücadeleyi yükseltmeden, kabine değişikliği ile yetinmek ve beklemek emekçileri bekleyen en büyük tehlikedir.
Türkiye Komünist Hareketi
