|
Getting your Trinity Audio player ready... |
Batı Emperyalizminin kurumsallaşmış eşgüdümü G-7 etkinlikleri ile sağlanmaktadır. Neredeyse bütün NATO zirvelerinin öncesinde G-7 liderler zirvesi ya fiili veya güvenli iletişim kanalları ile icra edilmiştir. İngiltere’de devam eden G-7 zirvesinden iki konu dünya kamuoyuna ilan edilmiştir. Birincisi, Çin’in nüfuz alanı daraltılacak; ikincisi ise gelişmekte olan (Türkiye gibi) ülkelerin mega projelerine destek verilecek, daha fazlası da özendirilecek…
Çin’in istese de istemese de G-7’nin rakibi, hatta tam deyimiyle “SARI DÜŞMAN” olarak ilan edilmesi emperyalizmin yeni hedefleri açısından kaçınılmaz bir zorunluktur. Çünkü, Çin ekonomisinin %83’ü G-7’nin doğrudan kontrolü altındadır. ABD ve AB’nin Çin ile yaptığı ve yapacağı ekonomik anlaşmalar giderek artmaktadır. İşte tam da bu noktada G-7’nin diğer ülkelere “ABD’nin izni olmadan Çin ve Rusya ile bağımsız ilişki kuramazsınız” demesinden daha normal (!) ne olabilir ki? Unutmayalım ki, Soğuk Savaş döneminde iki kutuplu stratejinin lider konumundaki -sanayileşmiş – ülkelere, bu arada, bir ara G-8 ve NATO gözlemcisi olarak da ilgi gören Rusya’ya getirileri inkar edilemeyecek boyutlardadır.
G-7’nin Rusya’yı görmezden geldiği algısı pek abartılı sayılmamalıdır. Kırım Savaşı esnasında bile Osmanlı İmparatorluğunu nasıl paylaşırız sorununu tartışabilen İngiltere liderliğindeki Batı Emperyalizminin geçtiğimiz yıllarda Rusya’yı “petrol fiyatlarıyla kontrol edilebilen, taşeron kırmızı düşman” ilan etmesini kamuoyuna anlatılması pek de iyi (!) birşey değildir. Eğer bu kamuoyu tarafından anlaşılırsa tanzimatçı sağ – sol siyasi ittifaklar sarsılabilir. Yani hem iktidar hem muhalefet zarar görür. Öyleyse susalım. Esnaf siyasetine, ziyaretine devam edelim. Allah çiftçiyi, sanayiciyi kahretsin, nereden çıktı bunlar şimdi?
