|
Getting your Trinity Audio player ready... |
Bu şiiri 14 yıl önce Hrant’ın cenaze törenindeki o konuşmandan, “bebekten katil yaratan karanlığı” yırtan sesinden etkilenerek, mensubu olduğum milletin bir ferdi olarak utanç gözyaşlarıyla yazmıştım.
Adaletin yerini bulacağı umudunu yüklendim sizinle birlikte…
Dilerim bu ülkede bir daha böyle mektup yazılacak karanlıklar yaşanmaz. Milleti adına yapılan, ancak milletin çok büyük çoğunluğunun onaylamadığı, asla onaylamayacağı, çağdışı ırkçılıktan, her türlü ayrımcılıktan, faşizmden, adaletsizlik ve haksızlıklardan hicap duyan bir Türk kız kardeşin…
RAKEL’E MEKTUP
Sen RAKEL,
Sen Cudi’nin kimsesiz
Rüzgar kanatlı,
Çatal yürekli asi kızı.
Sen Anadolu’mun
Yoksul…
Garip…
Kendi ülkesinde yurtsuz
Ermeni öksüzü,
Sen
Yüreğimde,
içten içe kanayan,
Bir kardeş sızı
Sen RAKEL,
Acının taaa orta yerinde,
Bayraklaştırarak, kardeşliği
Gözyaşlarını akıttın içine.
Acıyla kavurarak yüreğini.
Cenazede öyle bir laf ettin ki,
Bilgece…
“Bebekten katil yaratan
Karanlığı sorgulamadan,
Bir yere varamayız kardeşlerim” deyince
Su çatlağını buldu, onca.
İnsanlık dersi,
kardeşlik dersi
verdin herkese.
İnsanlığımızdan utandık hepimiz.
Sen RAKEL,
Bir not, düşürdün,
Böylece,
tarihin taa derinliklerine
Ve savurarak,
ölü toprağını üstümüzden,
rüzgara…
Bu sözünle bir mum yaktın,
Kendince!
Köhne karanlığa
Ve bir mum…
İki mum…
Üç mum…
Derken…
On binlerce…
Yüz binlerce…
Milyonlarca…
Kardeş mum parladı birden
Kamaştırdı gözlerini
Karanlıktan beslenen
yarasaların
Yüreklerdeki nasırları
silkeledin…
Kendimize getirdin bizi
Bir milat yarattın
be kardeşim,
Mazlum halkların tarihinde,
yıldızlaşan.
Bir ilmik attın,
halkların kardeşliğine
El birliğiyle,
örülen bir oya gibi.
19 OCAK 2007-İZMİR
Kızbes Seyhan Aydın
