|
Getting your Trinity Audio player ready... |
Ama ayni tarihte ayni okulda ikimizde öğrenciymişiz. Yurtta kalmış olsaydı kesin tanırdım. Ama o ailesiyle birlikte oturuyormuş Ankara da…
Okulumu bitirdikten sonra ben Memleketime gittim iki yıl Nevşehir ve Ankara da çalıştıktan sonra… Mustafa abi de tesadüfen memleketime tayini olmuş…
MEMLEKETTE TANIŞTIK, AYNİ OKULLU OLUNCA insan biraz daha içselleştiriyor, geçmişin hazzıyla okulun Türkiye’nin en iyi okullardan biri olması hem gururlandırıyor,
-hem başka, hem güven verici hem spontan bir aidiyet oluşuyor.
Ayni kurumda görevli olarak çalışmamızdan benim dolaylı, onun resmi ister istemez
Görüşebilme, en çokta danışma, tedavi ve kontrol üçgeniyle bana ve çocuklarımın sorunu olduğun da tedavisinin iyileştirici gücünden oldukça istifade ettik, yıllarca…
Ama çalışma yoğunluğumuzdan okuduğumuz okulu ve anılarımızı paylaşma imkânı hiç olmamıştı…
Ben o zamanlar biraz içe kapanık ve iletişimde hassasiyeti olan biriydim… Bu nedenle danışma ihtiyacı dışında çok bir iletişimimiz olmadı, Mustafa abiyle…
Ta ki;
Öyle ki;
Tesadüfen bu sosyal medyada ortak arkadaşlarımızın varlığının sürükleyicisi olan bir kesitten
‘’tanıyor olabileceğiniz kişiler’’ den görünce, hatırladım birden.
Çünkü ben Giresun’dan ayrılalı 7 yıl olmuştu.
Benden kısa bir süre önce de meğer Mustafa abı de ayrılmış Giresun’dan…
Dedim ya sosyal medyada görünce ben tekrar gerek ayni okullu olmam, gerek birlikte yıllarca ayni kurumda dolaylı çalışmam ve görüşebilme imkânının sıklığından uzun yıllr görmeyince birden bire bir yerde rastlayınca insan kaybettiği değerli bir varlığını bulmuş gibi hissediyor.
Böyle bir aidiyet oluşunca; davetiye gönderdim, beni hatırladınız mı diye sordum Mustafa abiye… Çünkü aradan yıllar geçmişti…O da hatırladı tabii..
Sonrasında sohbet ettik, ben birazcık yazdığımı söyledim;
-Aaaa ben de yazıyorum, dedi.
Böylelikle yeniden tanıştık, Mustafa abiye…
O Bana yazdığı sitelerin linklerini attı, yazdıklarını okudum, o da benimkileri okuyordu.. Böylelikle zamanla ortak siteler de yazmaya başladık,
Yazar olmanın en dostane yönü bu bence ‘’kalemlerimizin desteği’’ile yazdığımız yazılarda görüş alış-verişi, uygunluğu, yöneltme, düzeltme v.b birçok eylemi birlikte yaptık!
Öncesinden bu denli sohbetimiz olmadığı için onu çok tanıdığımı söyleyemem… Ama sonraki süreçlerde onunla sohbetlerimizde onun değerleri, inanı, yolu ve ilkeleri hk, epey bir birikimim oldu…
Bunları öğrendikçe O, benim sergilediğim performanslarımla ilgili eleştirisel bakış açısını çok kullandı, benim idealist felsefe yerine, ilkeli bir felsefe edinmem yönünde emeklerini asla yadsıyamam…
Ama henüz bunu tam oluşturamadım.
ASLINDA bir gün onu eleştirmeyi düşündüm, buna yeterliliğim olup olmadığı beni düşündürürken, her eleştirdiğim boyutta hep yetersiz kaldım…
Çünkü o sürekli işi gereği Bilimsel kitaplar dışında SİYASİ, SOSYAL, FELSEFİK kitaplarda okuduğundan benim kapasitem onu tanımlama da yetersiz geliyordu..
Ve Mustafa abiden şahsen henüz yeni öğrendiğimi, hissettiğim bana katkısı olan ilkeli davranma biçimine yönlendirdim… Yaradılış, mizaç ve yıllar içinde yaşadıklarımla ilgili değer biçimimde ciddi azalmalar olmuştu…
İnsanları çok çekemiyor, tahammül edemiyor, inceldiği yerden kopsuna gidiyordum.
Ama artık, bunu yapmamaya çalışıyorum. Yapsam bile bu ironi gibi sırıtıyor, olmuyor…
Sağlık hocası olmama rağmen üzerinden kendi bildiklerimle içinden geçemeyeceğim biraz obsessif yapım var…
Rahmeti annemden miras kalan!
Ne zaman başım sıkışsa sağlık konusunda online tedavi alıyorum, Mustafa abiden…
Hiçbir zaman oflamadı, puflamadı… Reel de muayene ediyormuşçasına ciddi bir formda ilaçlarımı yazdı…
Tahlillerime baktı, yöneltme yaptı… Kendisine sırf bunları ifade edebileceğim bir anın gelmesini beklerken hatta kollarken, bugün doğum günüymüş VALLAHİ UNUTMUŞUM…
Sayfada insanlar bununla ilgili yazınca affaladım ve hatırladım…
Bu vesileyle Ayni okullum, okuldaşım olan ve birlikte uzun süre memleketimde çalıştığımız sonrasında da sitelerde birlikte yazı yazıp, paylaştığımız, eksik yönlerimizi geliştirdiğimiz, (daha çok benim),yazın boyutunda eleştirdiğimiz sonsuza giden bir dostluğumuz oldu…
ÇOK TEŞEKKÜR EDDRİM EDERİM MUSTAFA ABİ… Ömre bedel mutluluklarınız olsun hiç bitmeyeninden,
Bir gün o, en iyi sosyal-siyasi yazar olarak adından çokça bahsettirecektir, eminim!
Ayla Gürel
