|
Getting your Trinity Audio player ready... |
Bireylerin yaşamlarını yönlendirmede kendi sorumluluk duyguları zayıflamıştır.
İnsanlar kendilerini değersizleşmişlik duygusuna kapılmış hissediyorlar.
Demokrasi, bir yandan devlet kurumlar arasındaki görev ve yetki dengesi ise, bir yandan da bireysel hak ve özgürlüklerin devlet gücüne karşı korunmasıdır.
Bireyin temel hakları, anayasalar öyle yazdığı için korunmaz; o haklara yönelebilecek saldırıları gögüsleyici demokratik kitle örgütler var olursa korunur.
Adalet
Çağımızda insanlığın içinde bulunduğu yeni evrede görülen korkunç çatışma ve savaşların sonunda ortada kalan en yüce vazgeçilmez değer yine insanlığın uğrunda savaşım vereceği demokrasi, adalet, temel evrensel insan hak ve özgürlükleridir. Evrensel temel hak ve özgürlüklerin tek güvencesi ise yargı ve yasa gücüdür. Adaletin mülkün temeli olduğu, yönetimde hukukun üstünlüğünün egemenliği, bağımsız yargı kavramları, çağdaş düşüncenin temel ögesi olma niteliğini günümüzde sürdürmemektedir. Ekonomide gelişmenin, teknolojide ilerlemenin, eğitim ve öğretimde daha çağdaş gelişmelere erişmenin kalkınmanın ön koşulu sayıldığı kimsenin karşı koymaması gereken ortak görüştür. Anacak bu koşulların oluşumu için önce toplumda birlik, dirlik ve huzurlu bir düzenin var olması, bireyin kendisini güvence altında görmesi, çalışma barışının sağlanmış bulunması zorunludur. Çağdaş devletin temel görevi, İnsan hak ve özgürlükleri içinde toplumun düzeni, huzurunu ve güvenliğini sağlamaktır. Devletin düzeni, huzur ve güvenlik gücü ve dayanağı yansız ve bağımsız bir biçimde işleyen bir yargı düzenini varlığı ile oluşturulur.
Baskı rejimi
Şu unutulmamalıdır ki, gizli baskı rejimleri açık baskı rejimlerinden de beterdir. Açık baskı rejimlerinde, hiç olmazsa zorbanın kim olduğu açıktır. İnsanlar da kendilerini ‘zalim’ olarak tescil ettirmekten türlü nedenlerle hoşlanmazlar. Bu duygu da onları ister istemez, deyim yerinde ise, zulümlerinde ölçülü olmaya zorlayabilir. Gizli baskı rejimlerinde ise, gerçek sorumlu perde arkasında olduğundan, onun zulmü kolaylıkla daha ölçüsüz boyutlara ulaşabilir.
Anlaşılmaktadır ki, ‘Cumhuriyetçi’ ve ‘Demokratik’ bir görüntü altında, istenildiği zaman istenildiği boyutta baskıya, mutlak yönetime elverişli düzenler oluşturulabilmektedir. Böyle düzenlerde genellikle bir parlamento bulunur, hatta bulunmasına önem verilir. Ama bu amaç ülke yönetiminde parlamentodan yararlanmak değil, düzen sorumlularının kararlarına meşruluk kazandırıp onları sorumluluktan kurtarmaktır.
